Ο Γάλλος τέως υπουργός εξωτερικών Σελεστέν Ζονάρ φτάνει στον Πειραιά, επικεφαλής του στόλου της Αντάντ, αποβιβάζει αγήματα στην ελληνική πρωτεύουσα στις 24 Μαϊου 1917, εξορίζει στην Κορσική μέλη της κυβέρνησης και πολλούς βασιλόφρονες πολιτικούς (Ιωάννης Μεταξάς, Δημήτριος Γούναρης, Σπύρος και Σταμάτης Μερκούρης) και απαιτεί την παραίτηση από τον θρόνο του Κωνσταντίνου, που δέχεται να μεταβεί στην Ελβετία.

Ισραηλινοί απαγάγουν από την Αργεντινή στις 23 Μαϊου 1960 και οδηγούν στο Ισραήλ τον ανώτατο αξιωματούχο των SS, Άντολφ Άιχμαν, υπεύθυνο για τη λεγόμενη «τελική λύση» του εβραϊκού ζητήματος και την εκδίωξη των Εβραίων, που ζούσαν σε εδάφη γερμανικής κατοχής.

Δολοφονική επίθεση σημειώνεται στη Θεσσαλονίκη εναντίον του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος θα υποκύψει πέντε μέρες αργότερα. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης σπούδασε ιατρική, ενώ υπήρξε και βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Στις εκλογές του 1961 συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ εκλέχθηκε βουλευτής Πειραιά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.

Ο Υπουργός Παιδείας, Γεώργιος Παπανδρέου, υλοποιεί την εκπαιδευτική του μεταρρύθμιση στις 21 Μαϊου 1821, η οποία στηρίζεται στην αναμόρφωση του δημοτικού σχολείου ως εξατάξιου, αυτοτελούς και υποχρεωτικού.

Στις 20 Μαϊου 1941 αρχίζει η Μάχη της Κρήτης, με την -κατά κύματα- ρίψη Γερμανών αλεξιπτωτιστών, για την κατάληψη της Μεγαλονήσου. Πρόκειται για την «Επιχείρηση Ερμής», η οποίο θα στερήσει από τον Χίτλερ την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τους αλεξιπτωτιστές του στη συνέχεια του πολέμου, εξαιτίας της ηρωικής αντίστασης των Κρητικών και των Βρετανών υπερασπιστών της Κρήτης. Ακόμη ένα έπος της αντίστασης του ελληνικού λαού ενάντια στον κατακτητή, γράφτηκε στην Κρήτη.

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας (η πρώτη ήταν το 1916), υπό την καθοδήγηση των Γερμανών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Ο Τούρκος διοικητής των Χανίων Μουσταφά Πασάς, με 8.000 πεζούς και 300 ιππείς, προσβάλλει το Φραγκοκάστελλο Χανίων, το οποίο υπερασπίζουν οι Ηπειρώτες οπλαρχηγοί Χατζημιχάλης Νταλιάνης και Κυριακούλης Αργυροκαστρίτης, με 600 Κρήτες επαναστάτες. Στη μάχη πέφτουν ηρωικώς στις 18 Μαϊου 1828, οι περισσότεροι υπερασπιστές, μεταξύ των οποίων και οι δύο οπλαρχηγοί. Οι Τούρκοι αποκεφαλίζουν τον νεκρό Νταλιάνη και μεταφέρουν το κεφάλι του στον Μουσταφά πασά. Λέγεται πως από τότε, κάθε χρόνο τα χαράματα αυτής της μέρας εμφανίζονται στις πολεμίστρες του κάστρου τα φαντάσματα των ηρώων, οι γνωστοί Δροσουλίτες.

Ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Στάης ανακαλύπτει τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων στις 17 Μαϊου 1902, που θεωρείται ως ένα από τα πρώτα υπολογιστικά μηχανήματα. Πρόκειται για ένα ωρολογιακό μηχανισμό με δεκάδες οδοντωτούς τροχούς μεγάλης ακριβείας, που περιστρέφονται γύρω από πολλούς άξονες, όπως στα μηχανικά ρολόγια. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του, υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής, σχεδιασμένος να υπολογίζει τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων.

Αρχίζει η τακτική δίκη των οκτώ μελών της «Εταιρείας Δολοφόνων», που κατηγορούνται για φρικτά εγκλήματα, όπως για παράδειγμα η δολοφονία ηλικιωμένων για να καρπώνονται τις περιουσίες τους. Ήταν μία υπόθεση που είχε συγκλονίσει τότε την Ελλάδα.

Το ιστορικό θωρηκτό Αβέρωφ παραλήφθηκε από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στις 11 Μαϊου 1911. Αποτελεί μέρος της ίδιας της ελληνικής ιστορίας, καθώς έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν «παρών» στην απελευθέρωση της χώρας. Αποσύρθηκε το 1984 και λειτουργεί πλέον ως πλωτό μουσείο στον όρμο του Φαλήρου.