Ο Δήμαρχος Πρέβεζας Νίκος Γεωργάκος ουσιαστικά “αναγκάστηκε” μετά τις αντιδράσεις και την παράνομη τοποθέτηση της επιγραφής να αναφέρει στη συνεδρίαση ότι θα απομακρυνθεί (σ.σ. κάτι που έγινε σύμφωνα με πληροφορίες σήμερα το πρωί) και ανέφερε:

“Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν έγιναν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες μετά την αίτηση του πολιτιστικού συλλόγου. Το σκεπτικό του συλλόγου για την πινακίδα την αναφέρει ο σύλλογος στο δελτίο τύπου και την έστειλε και σε εμένα. Σας το διαβάζω: “Η τοποθέτηση της πινακίδας μπροστά από το Δημαρχείο ήταν πρόταση του Δ.Σ. του Συλλόγου. Το σκεπτικό του επικεντρωμένο στους Τιμώμενους Νεκρούς και στο βάρος Τιμής του Πολεμικού Σταυρού Α Τάξεως και επ ‘ουδενί στον υπογράφοντα την περγαμηνή . Ένας έπαινος που κοσμεί για χρόνια το γραφείο των Δημάρχων , καθιστά αποδεκτό από αυτούς το περιεχόμενό του και την τιμή που προσδίδει στους νεκρούς - ενώ κανένας άλλος « έπαινος » δεν αναγνώρισε την αυτοθυσία τους ( εκτός του μνημείου στο ΚΤΕΛ ) - γιατί να μην είναι και σε δημόσια θέα; .

Αυτό προτείναμε εμείς και αποδέχτηκε η Δημοτική Αρχή”.

Δε θα αναφέρω κάποιο άλλο σημείο του κειμένου που ενοχλεί. Ειδικά αυτό για τους “πατριώτες”.

Επειδή υπήρχε μέσα στο Δημαρχείο, στο κάδρο, αυτή η πινακίδα, σίγουρα έπρεπε να περάσει από Επιτροπή Ποιότητα Ζωής, η οποίαν διαδικασία δεν ακολουθήθηκε. Προτείνω να το βγάλουμε και αν θέλει το νέο Δ.Σ. του συλλόγου με μία επιστολή να τοποθετηθεί η πινακίδα αυτή, να ακολουθήσει τις διαδικασίες που ακολουθούμε σε αυτές τις περιπτώσεις. Για να μη δημιουργούνται συγκρούσεις και θέματα. Και αν είναι να το βγάλουμε και από το Δημαρχείο να το συζητήσουμε κι αυτό”.

Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Σταύρος Αμάραντος από την πλευρά του τόνισε:

“Υπήρχε μία μαζικότατη λαϊκή αντίσταση που εκφράζονταν κυρίως μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και δυστυχώς για την ιστορία της χώρας υπήρχε και μία μειοψηφία που συνέπραξε και με τους Ιταλούς φασίστες και με τους ναζί της Γερμανίας. Αυτοί είναι τα αποβράσματα της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Στη συνείδηση των πολιτών της χώρας έχουν μπει στο περιθώριο. Δυστυχώς γίνεται μία επιστημονική προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία και να βγουν στον... αφρό αυτά τα αποβράσματα. Το ξεκαθαρίζουμε για να μη μας πείτε ότι σας αιφνιδιάζουμε κτλ. Αν το δημοτικό συμβούλιο κι εσείς προσωπικά δεν αφαιρέσετε το μνημείο της ντροπής, εμείς ως παράταξη θα το διαλύσουμε. Καλούμε και τις άλλες παρατάξεις και το λαό της Πρέβεζας να το κάνουμε κομμάτια “ντάλα” μεσημέρι. Η απάντηση του λεγόμενου πολιτιστικού συλλόγου συνιστά ντροπή και υποβαθμίζει το επίπεδο καθενός ξεχωριστά.

Χρειαζόμαστε ως κοινωνία της Πρέβεζας για να νιώσουμε πατριωτικά και εθνικά υπερήφανοι την υπογραφή ενός δωσίλογου; Είμαστε σοβαροί; Σε ποιους απευθύνονται; Όνειδος και αίσχος”.

Ο δημοτικός σύμβουλος της “Στροφής στο Μέλλον” Παναγιώτης Λελοβίτης είπε:

“Με ικανοποιεί η πρότασή σας να απομακρυνθεί άμεσα η πινακίδα. Απλά απορώ πως με ελαφρά τη καρδία αποδεχθήκατε την πρόταση αυτού του συλλόγου. Τουλάχιστον χωροταξικά, καθώς πρόκειται για την είσοδο του Δημαρχείου. Είναι μία επιγραφή που δημιουργεί τεράστια ζητήματα.

Εκτιμώ την αναδίπλωσή σας. Είναι μία ώριμη στάση.

Τα μνημεία και αυτές οι επιγραφές έχουν κριτήρια όταν μπαίνουν. Την ιστορικότητα κ.α.

Το επικίνδυνο όμως είναι ότι μιλάμε για την κατοχική Κυβέρνηση Τσολάκογλου. Στην επίσημη ιστορία που διδάσκουμε στα σχολεία έχει ταυτιστεί με την εθελοδουλία, τον δωσιλογισμό και τους μαυραγορίτες. Κάνατε ένα “mea culpa”, ένα unfair. Και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Το πραγματικά επικίνδυνο είναι ότι επιδιώκεται να ξαναγραφτεί η ιστορία. Υπάρχει μία νεοδεξιά, ακροδεξιά αντίληψη, που εκφράζεται και από τον Υπουργό τον κ. Βορίδη.

Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια. Παππούδες ή πατεράδες που ζουν ακόμη τα έχουν περάσει. Δεν μπορεί να είναι ανεκτά τέτοια πράγματα ελαφρά τη καρδία στην είσοδο του Δημαρχείου. Η ιστορία γίνεται μία προσπάθεια να ξαναγραφτεί και από αυτή τη νέα ιστορία να εξοβελιστεί κάθε πατριωτικό, κάθε κοινωνικό, κάθε ταξικό κομμάτι της Αριστεράς. Για να μη περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο και να ξεχαστεί. Να είμαστε προσεκτικοί σε τέτοιου είδους ζητήματα”.

Ο επικεφαλής της παράταξης “Δημοτική Ανατροπή” Βαγγέλης Ροπόκης υποστήριξε:

“Σωστά έβαλε το θέμα η Λαϊκή Συσπείρωση. Έχει δίκιο. Και η δική σας τοποθέτηση ήταν ειλικρινής. Πρέπει όμως να τα προλαβαίνετε αυτά. Θέλω να αναφέρω ορισμένες συμπεριφορές των μελών του συλλόγου που έφτασαν να γίνονται και εισαγγελείς και να ελέγχουν τους αντιδημάρχους. Αυτοί οι ίδιοι που απαιτούν τον σεβασμό, πως πήραν μία απόφαση και δε σεβάστηκαν το δημοτικό συμβούλιο, τις επιτροπές, την κοινωνία και να ακούσουν και τις απόψεις. Και εσείς το ανεχτήκατε όμως. Αν ήταν κάποιος άλλος και θα το είχατε ξηλώσει και πρόστιμο θα είχε φάει και στον Εισαγγελέα θα είχατε πάει. Τον δρόμο για τον Εισαγγελέα και αυτοί τον ξέρουν. Είναι υπεράνω όλων αυτοί; Και με υποδείξεις τους όλο τον καιρό. Ο κ. Σαραμπασίνας ήταν Αντιδήμαρχος και πήγε να κλαδέψει έναν πλάτανο και του φώναζαν χωριάτη και αγράμματε. Αυτή είναι η κοινωνία που θέλουμε να φτιάξουμε; Αυτόν τον πολιτισμό εκφράζουν; Με καλύψατε και αυτό πρέπει να γίνει. Όλοι κρίνονται από αυτά που κάνουν και λένε. Πρέπει να βγει η πινακίδα και οτιδήποτε προκύψει μέσα από τις νόμιμες διαδικασίες να γίνει”.

Ο δημοτικός σύμβουλος της “Δημοτικής Συνεργασίας” Λάζαρος Πιπιλίδης πήρε το λόγο και ανέφερε: “Άκουσα τον κ. Αμάραντο και πραγματικά μου σηκώθηκε η τρίχα. Δεν μπορεί ακόμη και σήμερα να ισχύει ο στίχος: “Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα
κι οι λεβέντες και οι άντρες μ’ αίμα βάψανε τις μάντρες”. Δήμαρχε ήταν λάθος. Όλοι κάνουμε λάθη. Θα πρέπει άμεσα να αφαιρεθεί. Και καλό θα είναι όλοι οι φορείς να τηρούν μία διαδικασία. Οι φορείς θα πρέπει να προστατεύουν και όχι να εγκλωβίζουν. Όσοι το σκέφτηκαν ας έρθουν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και να αμφισβητήσουν αν είναι δωσίλογος ή όχι”.

Ο σύμβουλος της δημοτικής κίνησης “Ανυπότακτη Κίνηση για τα χωριά και την πόλη της Πρέβεζας” Μάριος Κατσιώτης επισήμανε τα εξής:

“Με μία κίνηση καταφέρατε να προσβάλλετε δημοκράτες, κομμουνιστές, Αριστερούς, Δεξιούς, ακόμη και τους βασιλικούς. Τους προσβάλλατε όλους με μία σειρά από ανακρίβειες που αναφέρονται στο κείμενο του πολιτιστικού συλλόγου. Εμένα δεν με ικανοποιεί καθόλου η πρότασή σας κε Δήμαρχε γιατί καταλάβατε ότι η πινακίδα θα έβγαινε από εκεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μέχρι και το διάλειμμα η παράταξή σας το υποστήριζε και η απάντηση είναι ότι ο Στάλιν υπέγραφε τα μετάλλια του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης (σ.σ. παρενέβη ο κ. Λεωνίδας Αργυρός και είπε ότι δεν είπε ακριβώς αυτό και ήταν μία συζήτηση “off the record”) λες και έχει κάποια σημασία αυτό.

Κανένας Πρεβεζάνος δε χρειάζεται την υπογραφή ενός προδότη για να νιώσει καλύτερα. Οι Πρεβεζάνοι που σκοτώθηκαν εδώ κομματιάστηκαν από τις βόμβες, ενώ προσπαθούσαν να προφυλαχθούν. Αν μιλήσετε με κάποιον που έχει ζήσει αυτά τα γεγονότα θα σας τα εξηγήσει. Κι επειδή μας εγκάλεσε ο σύλλογος για περίεργους ''πατριώτες'', ότι ξεχνάμε τους νεκρούς και δεν τους τιμάμε, θα πρέπει να πούμε ότι στο Μνημείο στο ΚΤΕΛ έχουν ξεχάσει 250 ονόματα Πρεβεζάνων Εβραίων, οι οποίοι έγιναν στάχτη και καπνός στο Άουσβιτς και αλλού. Λίγοι γλίτωσαν και από την Αμερική ακόμη έρχονταν παιδιά Πρεβεζάνων Εβραίων για να πάρουν λίγο χώμα για το νεκροταφείο τους από την Πρέβεζα. Αυτό είναι για λίγο χώμα. Όταν αρχίσουν και έρχονται για να δουν ποιοι συμπολίτες τους Πρεβεζάνοι λήστεψαν και τους πρόδωσαν, πολλοί με μαγαζιά και καταστήματα θα χάσουν τον ύπνο τους. Είναι ντροπή και πρέπει να κατέβει”.

Η ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος Αθηνά Κωνσταντάκη είπε:

“Αναμφίβολα πρόκειται για ένα θέμα που έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία και δεν μας τιμά σαν Πρεβεζάνους να βρίσκεται μπροστά ακριβώς από το σύμβολο της πόλης, το Δημαρχείο, αυτή η πινακίδα χωρίς να ακολουθηθεί καμία απολύτως διαδικασία. Αναφέρεται σε ένα γεγονός που είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, δηλαδή τα θύματα των βομβαρδισμών της πόλης. Ήταν η Πρέβεζα η πρώτη πόλη που δέχθηκε βομβαρδισμούς από την πρώτη ημέρα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τα θύματα και οι τραυματίες είναι καταγεγραμμένα στο βιβλίο τραυματιών του τότε Νοσοκομείου και υπάρχουν τα πρακτικά στη δημοτική βιβλιοθήκη. Είμαι σύμφωνη να απομακρυνθεί άμεσα και προτείνω να γίνει μία τεκμηριωμένη έρευνα και αν είναι δυνατόν να αποδοθεί τιμή σε αυτούς τους ανθρώπους όπως τους αρμόζει από τη σύγχρονη ελληνική Κυβέρνηση, τη δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση της χώρας και να ακυρωθεί οποιοδήποτε κίβδηλο έγγραφο αναφέρεται σε αυτό το γεγονός”.

Η Ειρήνη Παπαδημητρίου, σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης φανερά συγκινημένη ανέφερε:

“Έχω ηθική υποχρέωση απέναντι στον γεννήτορά μου, τον πατέρα του, όπως και σε ένα σύντροφό του, τον Λευτέρη Κωστούλα, ο γιος του οποίου είναι σήμερα εδώ μέσα δημοτικός σύμβουλος, ο Βασίλης Κωστούλας. Μιλάω και εκ μέρους του Βασίλη. Για να δούμε ποιος είναι αυτός ο Μπάκος τελικά και τι έχει κάνει αυτός ο Μπάκος. Δεν έχουμε τίποτα προσωπικό με αυτόν. Εκτός του ότι ήταν Υπουργός Άμυνας στην Κυβέρνηση Τσολάκογλου. Πως συνδέθηκε με την Πρέβεζα; Με ποιον τρόπο;

Σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπάθησε να συγκροτήσει τις πρώτες φασιστικές οργανώσεις με σκοπό να στρατολογήσει Έλληνες στην υπηρεσία των Ναζί.

Ο Μπάκος στις 23 Φλεβάρη του 1943 εξέδωσε το διάταγμα της Επικράτειας με υπογραφή δική του (σ.σ. παρέθεσε και τη σχετική τεκμηρίωση), αλλά και του Γερμανού Ναζί Σπάινελ για την επιστράτευση των Ελλήνων πολιτών για εργασία και να υπηρετήσουν τις ναζιστικές δυνάμεις. Που σημαίνει τι;

Ότι πολλοί από εμάς δε θα υπήρχαμε γιατί οι γονείς μας θα είχαν επιστρατευτεί.

Περιμέναμε εμείς τον Μπάκο να μας τιμήσει ως πατριώτες;

Ευτυχώς για την Ελλάδα όμως υπήρχε το ΕΑΜ.

Μέλη του εδώ στην Πρέβεζα ήταν ο Λευτέρης Κωστούλας, ο πατέρας του Βασίλη, ο πατέρας ο δικός μου ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Σπύρος Βρυώνης ο μέγας αυτός αγωνιστής και ο Πάνος Τσιτσές. Γνωστοί πολίτες της Πρέβεζας. Έβαλαν το κεφάλι τους στον... ντορβά. Οι καταστάσεις της επιστράτευσης είχαν συμπληρωθεί και ήταν στον Νομάρχη Ασπρογέρακα. Με κίνδυνο της ζωής τους πήγαν και υπεξαίρεσαν τις καταστάσεις των Πρεβεζάνων συμπολιτών. Γιατί ήταν πατριώτες. Με κίνδυνο τη ζωής τους. Μπορούσαμε να μην υπάρχουμε ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης εδώ σήμερα, πόσο μάλλον όλοι όσοι θα επιστρατεύονταν. Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ και οι μεγάλες συγκεντρώσεις που έγιναν στην Αθήνα απέτρεψαν την πολιτική επιστράτευση. Ο Μπάκος ήταν δωσίλογος και ανέλαβε να δημιουργήσει την κυανόλευκη μεραρχία. Στρατιωτικοί που θα πολεμούσαν υπέρ των Ναζί στο Στάλινγκραντ. Ένας από αυτούς που αντιστάθηκε και δεν ήταν κομμουνιστής ήταν ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος. Ο παλιός του επιτελάρχης. Αυτά τα λέω για να καταγραφούν στην ιστορία.

Δε θέλω από κανένα Μπάκο να μου πει ότι ο πατέρας μου ήταν πατριώτης. Γιατί εμείς την ιστορία μάθαμε να τη διαβάζουμε με μικρά ονόματα, που είναι χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών και στην εξορία. Στα σύρματα της Μακρονήσου. Και δε θα μου πει ο Μπάκος αν είμαστε ήρωες και να μας αποδώσει ένα ψεύτικο χαρτί. Αν δε το κάνετε αύριο κε Δήμαρχε, θα πάμε μέρα μεσημέρι και θα το γκρεμίσουμε. Τίνος περιουσία είναι αυτός ο χώρος; Ποιος έχυσε το αίμα του για να υπάρχει αυτός ο χώρος. Οι πατεράδες μας ήταν”.

Σύντομη παρέμβαση έκανε και ο σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Κώστας Κύρλας:

“Η πρώτη επισήμανση που θα ήθελα να κάνω είναι ότι η επιγραφή αυτή έχει ως στόχο την ιστορική μνήμη. Δηλαδή υπηρετεί αυτό το σκοπό. Η επιγραφή αυτή είτε πραγματική είτε κίβδηλη, ένας νεαρός που θα διαβάσει αυτή την υπογραφή θα καταλάβει ότι ο πρεβεζάνικος λαός δεινοπάθησε από τους βομβαρδισμούς και τον επαινεί εκείνος που ήταν στο ίδιο ιδεολογικό στρατόπεδο με αυτούς που τους έκαναν. Καταλήγει λοιπόν σε ένα λάθος συμπέρασμα. Οπότε δεν υπηρετεί την ιστορική μνήμη.

Το δεύτερο είναι ότι αν το φέρει πάλι ο πολιτιστικός σύλλογος στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής θα επισημάνω στα μέλη της ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων την έχει καταδικάσει.

Επίσης στο τι είναι ακραίο και τι κέντρο, αυτές οι έννοιες είναι πάντα σχετικές, γιατί εμένα μου φαίνεται ακραίο ένας άνθρωπος να έχει τρία πτυχία και να είναι άνεργος ή να πρέπει κάποιος να πληρώσει με 600 ευρώ το ενοίκιο κτλ. Δεν είναι τόσο αυτονόητο τι είναι ακραίο”.

Ακολούθως το λόγο ζήτησε και πήρε ο Πρόεδρος της ΤΚ Καμαρίνας Θοδωρής Δράκος, ο οποίος επανέλαβε πως πρέπει να γίνει μία διερεύνηση της εγκυρότητας ή μη της συγκεκριμένης επιγραφής.