Ο Όρος νευρομυική συναρμογή δηλώνει την ικανότητα του παίκτη να εκτελεί γρήγορα, οικονομικά και αποτελεσματικά τις διαφορές κινήσεις του με ή χωρίς την μπάλα.

Σε διαρκώς μεταβαλλόμενες καταστάσεις μέσα από τη σύμπραξη του νευρικού και του μυίκού του συστήματος.

Για πολλά χρόνια ,τόσο στον αθλητισμό γενικότερα όσο και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα ,η νευρομυική συναρμογή προσδιοριζόταν από μία μόνο συναρμοστική ικανότητα , την ονομαζόμενη επιδεξιότητα.

Μολονότι με την επιδεξιότητα εννοούμε ένα ευρύ φάσμα ικανοτήτων, ο όρος επιδεξιότητα είναι πραγματικά γενικός και ανακριβής. Αυτό συμβαίνει, γιατί:

Δεν περιγράφει και δεν ορίζει τις διαφορές συναρμοστικές ικανότητες, οι οποίες χρειάζονται για την γρήγορη και την οικονομική εκτέλεση των ποικίλων κινητικών ενεργειών.

Για αυτό ορίστηκαν νέες και συγκεκριμένες συναρμοστικές ικανοτητές ,όπως είναι:

• Η ικανότητα της αντίδρασης

• Η ικανότητα της ισορροπίας

• Η ικανότητα του ρυθμού

• Η ικανότητα προσανατολισμού στο χώρο

• Η ικανότητα της κιναίσθησης.

Οι παραπάνω συναρμοστικές ικανότητες έχουν στενή σχέση και αλληλεξάρτηση και όταν αναπτύσονατι ιδανικά παίζουν σημαντικό ρόλο στο άθλημα του ποδοσφαίρου, γιατί :

• Αποτελούν σπουδαία προυπόθεση για τη σωστή εκμάθηση ,τη βελτίωση ,τη σταθεροποίηση και την αποτελεσματική εφαρμογή της τεχνικής σε αγωνιστικές καταστάσεις

• Συμβάλλουν στη βελτίωση των φυσικών ικανοτήτων και την οικονομική συμμετοχή τους κατά τον αγώνα. Το υψηλο επίπεδο των συναρμοστικών ικανοτήτων βοηθά τον παίκτη να εφαρμόζει μικρότερη ποσότητα μυικής δύναμης και να κάνει οικονομία στα ενεργειακά του αποθέματα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού

ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

• ΟΙ συναρμοστικές ικανότητες βελτιώνονται στην παιδική ηλικία των 6-12 ετών ,δηλαδή κατά το χρονικό διάστημα που λαμβάνει χώρα η ωρίμανση των κεντρικών νευρικών λειτουργειών.

• Μετά την ηλικία των 12ετών δεν μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο.

Εξαιρούνται ,βέβαια ,οι συναρμοστικές ικανότητες του προσανατολισμού και της αντίδρασης. Αυτές μπορούν να βελτιωθούν περισσότερο μόνο με την συστηματική προπόνηση στην προεφηβική (13-15 ετών) και την εφηβική (15 ετών και πάνω )ηλικία αντίστοιχα.

• Είναι γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν δινόνταν η απαιτούμενη προσοχή στην προπόνηση της νευρομυικής συναρμογής.

Αν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον οι ελεύθεροι δρόμοι και οι πολλές αλάνες του παρελθόντος,όπου τα παιδιά ενεργούσαν πολύπλευρα και μάζευαν κινητικές εμπειρίες , τότε:ορθα η συστηματική προπόνηση των συναρπαστικών ικανοτήτων αποτελεί ένα ανεπιφύλακτο «πρέπει» για παιδιά της ηλικίας των 6-12 ετών.

• Καλείται ,λοιπόν ,ο προπονητής να συμπληρώσει σήμερα αυτό το κινητικό έλλειμμα με πολύπλευρη και μεθοδική προπόνηση ,ώστε:

Tα παιδιά να αποκτούν σταδιακά ένα πολύπλευρο και εξαιρετικά σταθερό κινητικό ρεπερτόριο.