Το μέτρο της άυλης συνταγογράφησης, φυσικά και είναι ευπρόσδεκτο, ώστε να περιορίσει τη διασπορά του ιού, αλλά και τη σπατάλη χαρτιού και μελάνης. Είναι προς την ορθή κατεύθυνση, όπως και ήταν πολύ χρήσιμη η πλατφόρμα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, που βοήθησε στην κάποια περιστολή υπερβάσεων, αλλά και σε μία πιο ορθή εκτέλεση συνταγών, καθώς αποφεύονται λάθη από δυσανάγνωστες χειρόγραφες συνταγές.

Όμως, ακόμα και η "ταπεινή'' συνταγογράφηση συνιστά ιατρική πράξη. Η ίδια η ιατρική, στηρίζεται στην κλινική εξέταση και το ιστορικό που αν έχεις μία επαρκή κλινική δεξιότητα θέτουν το 90% των διαγνώσεων. Η κλινική εξέταση, προϋποθέτει τη σωματική επαφή. Επιστρατεύονται όλες οι αισθήσεις του ιατρού και εμπεριέχει επισκόπηση, ψηλάφηση, ακρόαση, επίκρουση, λήψη τενόντιων αντανακλαστικών (καλά η δε νευρολογική εξέταση είναι η πιο χρονοβόρα ίσως) και λήψη ζωτικών σημείων.

Όσο κι αν καλούμαστε να υποστηρίξουμε το σύστημα μέσω τηλεφωνικών συμβουλών, η κλινική εξέταση είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ.

Ούτε νομίζω πως είναι εφικτή η ασφαλής παρακολούθηση νοσούντων χωρίς τη φυσική παρουσία. Στην Ελλάδα, και προ της πανδημίας, η τηλεφωνική ιατρική γνώριζε δόξες, καθώς ήταν πάντα ένας πρόχειρος τρόπος "εξυπηρέτησης''. Όμως η ιατρική είναι ένυλη επιστήμη κι όχι άυλη.

Για αυτό και η τηλεφωνική ιατρική μπορεί να γίνει και τηλε-φονική αν παγιωθεί ως αντίληψη.