Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για άλλη μια φορά επιδιώκει να μας εντυπωσιάσει με ένα ακραίο, νεοφιλελεύθερο πολυνομοσχέδιο, που οδηγεί την δημόσια εκπαίδευση σε περαιτέρω μαρασμό.
Ο εκπαιδευτικός κλάδος βρίσκεται σε αδύναμη θέση αφού αποτελείται κατά ένα μεγάλο μέρος από μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους και συγχρόνως από εκπαιδευτικούς διαφορετικών ταχυτήτων εξαιτίας και των ανισοτήτων που δημιούργησε εν μέσω πανδημίας η εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τις ψηφιακές γνώσεις, δεξιότητες και υποδομές που απαιτεί τόσο από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς όσο και από τους μαθητές. Πολλοί μαθητές καταδικάστηκαν σε εκπαιδευτική απομόνωση ακριβώς επειδή δεν διαθέτουν οικιακό Η/Υ ή άλλη ηλεκτρονική συσκευή ή ακόμα και σύνδεση στο διαδίκτυο αλλά ούτε και το ανάλογο επίπεδο ψηφιακών γνώσεων είτε οι ίδιοι είτε το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Επιπλέον, με το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία πλήττονται βασικά δικαιώματα των μαθητών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, όπως για παράδειγμα εκείνο της ενισχυτικής διδασκαλίας που ίσχυε για μαθητές που κρίνονταν ανεξεταστέοι μετά την πρώτη εξεταστική περίοδο του Ιουνίου.
Η κατηγοριοποίηση των δημόσιων σχολείων σε απλά και «άριστα» (πρότυπα και πειραματικά σχολεία) είναι φανερό ότι θα συμβάλει καθοριστικά στην περαιτέρω υποβάθμιση πολλών σχολείων της επικράτειας και στην ενίσχυση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ακόμα και εκείνοι των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, δεν πρέπει να συγχέονται με προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές. Τα σχολεία μας δεν είναι ερευνητικά κέντρα ούτε πανεπιστημιακά ιδρύματα που εξ ορισμού έχουν ως στόχο την έρευνα και την καινοτομία. Ούτε οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας αλλά ούτε και οι μαθητές αυτής της βαθμίδας έχουν το υπόβαθρο να προάγουν την επιστημονική έρευνα. Ο πραγματικός στόχος και η ουσία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι η παροχή γενικής παιδείας και μόρφωσης και όχι η προετοιμασία νέων επιστημόνων. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη!
Δυστυχώς για τον χώρο της εκπαίδευσης με το παρόν νομοσχέδιο δεν λαμβάνεται καμιά ουσιαστική μέριμνα για την πραγματική μόρφωση των μαθητών, την πολύπλευρη παιδεία, την ανεπτυγμένη γνώση που οφείλει η πολιτεία να εξασφαλίζει στους νέους ανθρώπους ως εφόδιο για μια επιτυχημένη μελλοντική πορεία. Ένα πεδίο γνώσεων απολύτως χρήσιμο για έναν νέο άνθρωπο σήμερα είναι εκείνο της Πληροφορικής, το οποίο παραμένει και με το εν λόγω νομοσχέδιο στα αζήτητα σε ό,τι αφορά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του υπουργείου ότι κύριος στόχος είναι η ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών. Με λειψές, κουτσουρεμένες ώρες στο εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων και πεπαλαιωμένα προγράμματα σπουδών που δεν ανταποκρίνονται πλέον στις σύγχρονες συνθήκες και ανάγκες δεν γίνεται δουλειά!
Άλλο μεγάλο αγκάθι, είναι ο αριθμός των μαθητών μέσα στις σχολικές αίθουσες, ο οποίος, μεσούσης της πανδημίας και του πρωτόγνωρου υγειονομικού εφιάλτη που όλοι μας βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, αντί να περιορίζεται αυξάνεται και άλλο. Τότε προς τι το σπάσιμο των τμημάτων στα δύο ακριβώς λόγω υγειονομικής κρίσης; Είναι σαφές ότι πρόκειται για αναχρονιστικό σχεδιασμό, για οπισθοδρόμηση που μόνον κακό μπορεί να κάνει στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Ένα άλλο μελανό σημείο του πολυνομοσχεδίου είναι η επικείμενη συρρίκνωση των σχολείων, οι μαθητές των οποίων –συχνά από πολύ μικρή ηλικία- θα αναγκάζονται να διανύουν καθημερινά πολλά χιλιόμετρα, με πιθανή συνέπεια την αύξηση της μαθητικής διαρροής.
Με το νέο πολυνομοσχέδιο θεσπίζονται μια σειρά αλλαγών που αφορούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Θα σταθούμε ενδεικτικά στην προβλεπόμενη αύξηση της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στην Πρώτη δημοτικού. Παιδιά 6-7 ετών θα είναι συνεπώς υποχρεωμένα να κατακτούν από νωρίς υψηλό επίπεδο γνώσης της αγγλικής, τη στιγμή που θα δυσκολεύονται να διαβάζουν και να γράφουν στη μητρική τους γλώσσα. Αν αυτό δεν είναι αφελληνισμός του ελληνικού σχολείου τότε τί άλλο είναι; Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι η ηγεσία του υπουργείου εφαρμόζει κατά γράμμα τις επιταγές της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ και προχωρεί με βήμα ταχύ στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, παρακάμπτοντας τον ουσιαστικό διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση φορείς και αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες τόσο των μαθητών και των γονέων τους όσο και των εκπαιδευτικών…
Ζητάμε ένα νέο, εθνικό σύστημα παιδείας για την ουσιαστική επανεκκίνηση της εκπαίδευσης στη χώρα μας, με καινούργιους νόμους, συνεπείς ως προς το ελληνικό σύνταγμα και τα κατοχυρωμένα από αυτό δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, αποτέλεσμα γόνιμου διαλόγου με συνδικάτα και φορείς. Απαιτούμε την απόσυρση του εν λόγω πολυνομοσχεδίου αλλά και της τροπολογίας για την σύγχρονη τηλεκπαίδευση και προτείνουμε την έναρξη δημόσιου διαλόγου για την καθιέρωση 12χρονης υποχρεωτικής δημόσιας εκπαίδευσης (Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο), τον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, τα προγράμματα σπουδών και τον τρόπο αξιολόγησης μαθητών και εκπαιδευτικών.