Πάντα υπήρχαν και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν δυνάστες και θύματα. Είναι η απόρροια της ματαιοδοξίας και της μισανθρωπιάς. Το επισφράγισμα της φαιδρής και χαλκευμένης ανισότητας των ανθρώπων. Και η πρόφαση της ενστικτώδους ανάγκης για την κατάκτηση του άριστου, ή τα σοφίσματα περί επικράτησης των ομορφότερων ανθρώπων πρέπει και μπορούν να συντριβούν πάνω στα αναχώματα της ανθρώπινης αξίας. Αυτής που πρεσβεύει τη νόηση και τη φιλευσπλαχνία. Αυτής που κάθε μητέρα οφείλει να εμφυσήσει. Αυτής που κάθε σχολείο επιβάλλεται να κληροδοτήσει. Μόνο τότε ίσως συναποφασίσουμε πως όλοι και όχι οι λίγοι, αξίζουμε τα πάντα. Τότε ίσως απαιτήσουμε το καλύτερο νοσοκομείο, το καλύτερο σχολείο, την καλύτερη κοινωνία και αδιαφιλονίκητα με δημόσιο χαρακτήρα.

Μέχρι να έρθει όμως εκείνη η στιγμή, πάθη όπως το συμφέρον, η πλεονεξία και η ιδιοτέλεια χρήζουν από κοινού αντιμετώπισης, ως ο καλύτερος εχθρός του ανθρώπου.