«Verba volant, scripta manent», έλεγαν οι Λατίνοι, με τη γνωστή «ακαμψία» τους, που δεν έπαυε να είναι δείγμα σοφίας. Όταν λοιπόν τα λόγια μπαίνουν στο χαρτί, είναι δύσκολο να τα παραμερίσεις... Μένουν και δε ξεχνιούνται.

Από τη βραδιά του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ και του ΝΑΙ, ένα είναι το βέβαιο: Ότι άλλαξαν πολλά. Πάρα πολλά θα λέγαμε και κυρίως σε ό,τι αφορά το κόμμα που στις 25 Ιανουαρίου κέρδισε τις εκλογές, σε ένα αναμφίβολα ιστορικό αποτέλεσμα.

Μιλώντας με αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Πρέβεζα ένα είναι το δεδομένο. Έχουν εκτεθεί από τις επιλογές της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης. Και έχουν εκτεθεί γιατί μπήκαν ολόψυχα στη μάχη για την εκλογική νίκη! Και είναι φυσικό να έχουν «πληγωθεί» συναισθηματικά και ηθικά από την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων.

Αρκεί να θυμίσουμε απόσπασμα ανακοίνωσης της ΝΕ Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2015: «Η λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη 2015, ήταν σαφής: τερματισμός του μνημονίου της καταστροφής και της βάρβαρης λιτότητας, σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους-δανειστές ώστε να καταστεί βιώσιμο το δημόσιο χρέος,  επανεκκίνηση της οικονομίας με στήριξη της εργασίας».

Άλλη ανακοίνωσή της λίγο πριν το δημοψήφισμα αναφέρει: «Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε πολιτικές συνέχισης της σκληρής λιτότητας. Το πείραμα της καταστροφής μας, τελείωσε.

Το πεδίο σύγκρουσης ήταν και παραμένει πολιτικό και ταξικό. Δεν θα βασανισθεί άλλο ο λαός μας για να λύσει άλυτα δημοσιονομικά σταυρόλεξα. Δεν θα πνιγούμε άλλο στις λεπτομέρειες των τεχνικών τους κλιμακίων. Αναζητούμε τα ισοδύναμα της ανάπτυξης  και  της ζωής που μας στέρησαν και όχι τα ισοδύναμα της καταστροφής και της ύφεσης που μας προσφέρουν».

Από την άλλη ο βουλευτής Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μπάρκας σε δήλωσή του αμέσως μετά τη νίκη του ΟΧΙ είχε αναφέρει: «Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι μία τεράστια νίκη του ελληνικού λαού. Είναι η απάντηση του λαού στην Ελλάδα ότι πρέπει να τελειώσουμε με τα μνημόνια, πρέπει να τελειώσουμε με τις πολιτικές της λιτότητας. Ο ελληνικός λαός ψήφισε δημοκρατία. Δεν φοβήθηκε την προπαγάνδα των καναλιών μία εβδομάδα, στήριξε την Κυβέρνηση και τον αγώνα της. Την Κυβέρνηση που διαπραγματεύεται δυνατά και ζωντανά για ένα καλύτερο μέλλον. Για εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Για τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους. Αυτό το αποτέλεσμα είναι η αρχή για μια τεράστια αλλαγή στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη», ενώ προεκλογικά π.χ. για τη ΔΩΔΩΝΗ είχε αναφερθεί και στη δέσμευση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στους παραγωγούς: «Ο φάκελος ΔΩΔΩΝΗ, όχι μόνο δεν έχει κλείσει για εμάς, αλλά θα ξανανοίξει και η ΔΩΔΩΝΗ θα επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει. Στους φυσικούς τους ιδιοκτήτες, τους παραγωγούς, τους κτηνοτρόφους, τους εργαζόμενους, την τοπική κοινωνία. Αυτή ήταν η άποψή μας από την αρχή. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στο εργοστάσιο της ΔΩΔΩΝΗ και μαζί με τους τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μιλήσαμε μπροστά στους εργαζόμενους».

Συνοψίζοντας θεωρώ πως δεν υπάρχει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, συμπεριλαμβανομένου και του βουλευτή Κώστα Μπάρκα, που να μη πίστευαν όσα έλεγαν και να μη τα προσδοκούσαν. Όμως έχουν εκτεθεί. Δεν είναι ζήτημα ειλικρίνειας των τοπικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θεωρώ πως είναι αδιαπραγμάτευτο! Και ειλικρινείς είναι και καλές διαθέσεις είχαν όταν ανέφεραν τα παραπάνω.

Είναι ένα ζήτημα εξόχως πολιτικό! Εντός της Ευρωζώνης και με μία χώρα χρεοκοπημένη υπάρχει άλλο μείγμα πολιτικής; Εκτός Ευρωζώνης τι δυνατότητες υπάρχουν; Γίνεται η Ελλάδα η λεγόμενη «Βουλγαρία εντός Ευρωζώνης»; Έχει έρθει ο καιρός να αφήσουμε στην άκρη μια για πάντα το παλιό πολιτικό παιχνίδι και τουλάχιστον να ενημερωθούμε και να μιλάμε με κάθε ειλικρίνεια. Να διαβάσουμε, να μάθουμε και να διαμορφώσουμε άποψη με τα πραγματικά δεδομένα! Και κυρίως να επιλέξουμε προς ποια κατεύθυνση θέλουμε να πάμε. Δημοκρατικά και δίκαια, γνωρίζοντας και τι μας περιμένει.

Η παλιά πολιτική «πέθανε». Ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον... Εδώ εξάλλου είναι Βαλκάνια...