Σε μια σχεδόν γεμάτη Θεοφάνειο Αίθουσα οι συνεργάτες του Ντίνου Χριστιανόπουλου μίλησαν για τον μεγάλο ποιητή και διάβασαν αποσπάσματα από το έργο του εξάροντας την προσφορά του και υπογραμμίζοντας ότι χάραξε νέες προοπτικές για τους συγχρόνους του, επηρέασε τις νεότερες λογοτεχνικές γενιές και συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής αισθητικής μας.
«Ο Χριστιανόπουλος χρησιμοποιεί βιβλικές μορφές, όπως και μορφές της ελληνικής μυθολογίας για να μιλήσει μέσα από αυτές για τις αγωνίες και τα πάθη του. Το ότι χρησιμοποίησε βιβλικές μορφές όμως από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συνδέει την ανάγνωση της Βίβλου με τις δικές του επιθυμίες» τόνισε ο Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων, κριτικός λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος κ. Αλέξης Ζήρας, ο οποίος μίλησε για το Λαϊκό έρωτα στην ποίηση του Χριστιανόπουλου.
Για τη στενή σχέση του Έλληνα ποιητή με το ρεμπέτικο τραγούδι μίλησε η επικ. Καθηγήτρια Φιλοσοφικής Α.Π.Θ. και συγγραφέας κα Σωτηρία Κυριακοπούλου, ενώ ο συγγραφέας και μελετητής του έργου του Χριστιανόπουλου κ. Περικλής Σφυρίδης μίλησε για το δίδαγμα από το πεζογραφικό έργο του Χριστιανόπουλου.
Το πρωί της ίδιας μέρας ο κ. Χριστιανόπουλος συνοδευόμενος από τον κ. Αλέξη Ζήρα, την κα Σωτηρία Σταυρακοπούλου και τον κ. Περικλή Σφυρίδη επισκέφθηκε τον Δήμαρχο Χρήστο Μπαΐλη και συζήτησε μαζί του θέματα που αφορούν το έργο του αλλά και την επικαιρότητα γενικότερα.
Ο ποιητής (κάτοχος του μεγάλου Κρατικού Βραβείου Γραμμάτων 2011) χαρακτήρισε την Πρέβεζα ως προτείχιο της Ελλάδας υπογραμμίζοντας ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην προάσπιση των συνόρων της χώρας.
Ο Δήμαρχος Πρέβεζας Χρήστος Μπαΐλης καλωσόρισε τον κ.Χριστιανόπουλο και τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα για την παρουσία του στην πόλη. Ταυτόχρονα τον ενημέρωσε για τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Δήμος να αναδείξει το σπίτι όπου έζησε τις τελευταίες 32 μέρες της ζωής του ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης και να δώσει την ευκαιρία στους επισκέπτες να γνωρίσουν τον χώρο και τα αντικείμενα που σώζονται μέχρι σήμερα από την εποχή που έμενε εκεί ο ποιητής.
Λίγα λόγια για τον Χριστιανόπουλο
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) πρωτοεμφανίζεται στα γράμματά μας το 1950 με τη συλλογή Η εποχή των ισχνών αγελάδων.
Η καβαφίζουσα ατμόσφαιρα των στίχων του και ο αιρετικός ερωτισμός δημιουργούν αρχικά την εντύπωση ενός καλού μαθητή του Αλεξανδρινού. Ωστόσο κάτω από την καβαφική «κρούστα» υπάρχει μια ιδιαίτερη φωνή, που ξεχωρίζει για τον τολμηρό συνδυασμό της ποιητικής ειρωνείας με τη μοντερνιστική ανάγνωση της ιστορίας.
Στις επόμενες συλλογές, η ειρωνεία παραχωρεί σταδιακά τη θέση της στην απελπισία, η ιστορία στην καθημερινότητα, οι καβαφικοί υπαινιγμοί στην ωμότητα της σκληρής συναλλαγής. Η ποίησή του θα κινηθεί στο κλίμα της διαρκούς ερωτικής αναζήτησης, μέσα σε ένα σκηνικό, όμως, πρωτόγνωρο για τα ποιητικά μας πράγματα.
Τα δαντελωτά ακρογιάλια, οι αρχαίες κολόνες και τα πεύκα που τόσο πολύ χρησιμοποίησε η γενιά του '30 δίνουν τώρα τη θέση τους στα μηχανουργεία, στα γιαπιά, στα λασπωμένα σοκάκια, στις μάντρες των εργοστασίων, στα εργατικά προάστια.
Ο μικρόκοσμος που διαλέγει για σκηνικό των ατελέσφορων ερώτων του είναι το αυριανό πρόσωπο μιας μεταπολεμικής κοινωνίας σε κρίση, σε κρίση οικονομική, ηθική, πολιτική. Πίσω από τις περιγραφές των λαϊκών γειτονιών υπάρχει διάχυτη η πίκρα του κοινωνικού αποκλεισμού, η μελαγχολία της βιοπάλης, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες για μια καλύτερη ζωή. Και ακόμη η μετεμφυλιακή Θεσσαλονίκη, η τρομοκρατία, το παρακράτος.
Πολλοί θυμούνται το γνωστό ποίημα για «το βράδυ που σκότωσαν τον Λαμπράκη», αλλά και το πιο άρτιο «Αποστρατευμένοι» με τον ακροτελεύτιο στίχο-σύνθημα «δεν έχει τέλος αυτή η θητεία». Καθώς εξελίσσεται το ποιητικό ιδίωμα του Χριστιανόπουλου, η τραγική πλευρά του ερωτικού πάθους υποχωρεί, το σκηνικό του '50 έχει ακολουθήσει την ευμάρεια της αντιπαροχής και ο ποιητής, περισσότερο ασφαλής, αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να «παίξει» με τον στίχο. Έτσι το χιούμορ, η σάτιρα και οι γραφικές παρατηρήσεις πάνω στη συμπεριφορά των νεοελλήνων κερδίζουν διαρκώς έδαφος.
Παράλληλα με τα ποιητικά βιβλία, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Η κάτω βόλτα, καθώς και άλλα πεζογραφήματα. Ασχολήθηκε με το Διονύσιο Σολωμό, το Στρατή Δούκα, τον Κ. Π. Καβάφη, το Νίκο Καββαδία, το Βασίλειο Λαούρδα κι αρκετούς άλλους.
Εντρύφησε στα λογοτεχνικά περιοδικά, τα βιβλιοπωλεία και την πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης, μελέτησε τους ζωγράφους της.
Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με τον λαϊκό πολιτισμό και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη κι εξέδωσε μελέτες για το ρεμπέτικο τραγούδι. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη μετάφραση.
Ξεχωριστή μνεία οφείλουμε στο «έργο ζωής» του, το λογοτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος, που ίδρυσε το 1958 και το οποίο συνέχισε να εκδίδει ως το 1983, παρεμβαίνοντας στη λογοτεχνική ζωή με άρθρα, κείμενα, κριτικές και παρουσιάσεις.
Πόλος έλξης νεότερων και παλαιότερων δημιουργών της Θεσσαλονίκης, η Διαγώνιος αποτέλεσε σε δύσκολους καιρούς φιλόξενο καταφύγιο ιδεών και νεοτερικών ρευμάτων, προβάλλοντας, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σημαντικές φωνές από την Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
