Στην Ελλάδα παρακολουθώντας τον δημόσιο και πολιτικό βίο, τις αντιπαραθέσεις και τα τεκταινόμενα υπάρχουν φορές που θέλεις να κλάψεις και άλλες που θες να γελάσεις με το επίπεδο της συζήτησης και τα επιχειρήματα που ακούγονται και γράφονται.

Τελευταίο φαινόμενο το περιστατικό με την πρόσληψη της συνταξιούχου πλέον πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου σε θέση προϊσταμένης της νομικής υπηρεσίας του γραφείου του πρωθυπουργού.

Έχουμε λοιπόν από τη  μια την αντιπολίτευση και το κόμμα της Ν.Δ να κριτικάρει την κυβέρνηση για αυτή την επιλογή μιλώντας ακόμα για συνταγματική εκτροπή, και από την άλλη να ακολουθούν σε αυτή τη κατεύθυνση κριτικής κόμματα του «ακραίου κέντρου» (Ποτάμι , Πασοκ κτλ.)

Για να εξετάσουμε όμως λίγο το ζήτημα.. η ΝΔ, ναι το κόμμα που υπηρέτησε με πίστη το αφήγημα «περί νόμου και τάξης»  κόπτεται για το πολίτευμα και το φιλελεύθερο πνεύμα του, τις διακρίσεις των εξουσιών και τη πρόοδο του τόπου και της δικαιοσύνης… Αφού έχει τέτοιο κόψιμο για δεν αποκηρύσσει και το ίδιο το βουλευτή της το Χαράλαμπο Αθανασίου πρώην υπουργό Δικαιοσύνης; Όπου από Αεροπαγίτης και ενεργεία δικαστικός το 2012 μετακόμισε στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και είπε το ναι στο Αντώνη Σαμαρά για να κατέβει βουλευτής; Θαυμάστε λοιπόν φιλελεύθερους κατά το δοκούν. Βέβαια μπορούμε να πάμε και πιο παλιά όπου επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη ο πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός Πικραμένος τότε δικαστικός ενεργεία και μέλος της συνθέσεως του ΣΤΕ εγκατέλειψε τη θέση του για βοηθήσει τον Κ .Μητσοτάκη στη νομική υπηρεσία του πρωθυπουργού. Αυτό δεν ενόχλησε τον ίδιο μετά από χρόνια να αναγορευτεί σε πρόεδρο  του ΣΤΕ και να ξαναεπιστρέψει στα καθήκοντα του… Ούτε τότε οι φιλελέδες της χώρας μας δεν είδαν καμιά συνταγματική εκτροπή βέβαια… ούτε καμιά συγγένεια πολιτική μεταξύ της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης και του πολιτικού προσωπικού…

Το ερώτημα για τους κυβερνώντες όμως σήμερα είναι γιατί πράττουν σαν τους προηγούμενους; Τα βρήκαν μπαστούνια με τους δικαστικούς κύκλους της χωράς και με τη γραφειοκρατία των δικαστών και επέλεξαν να ζητήσουν την αρωγή της κας Θάνου; Ή είχαν καμιά αυταπάτη ότι η δικαιοσύνη δεν επηρεάζεται ή δεν μιλάει και πολιτικά αν χρειαστεί (εύκολα το διαπιστώνει κανείς αυτό αν διαβάσει τη τελευταία ανακοίνωση της ένωσης εισαγγελέων-δικαστικών). Να τους θυμίσουμε ότι η λογική αναγκαστήκαμε να το κάνουμε και εμείς δεν ενδιαφέρει τον κόσμο καθόλου πλέον…

Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν σκέφτομαι το Θεοφίλου που κάθισε 5 χρόνια φυλακή αθώος. 5 χρόνια από τη ζωή του στην πιο κρίσιμη ηλικία γιατί είχε ένα διαφορετικό πολιτικο-κοινωνικό  αφήγημα στο κεφάλι για αυτή την έρμη κοινωνία άσχετα αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του…. Για αυτόν δεν έκλαψε άλλωστε κανένα liberal, κανένα ΣΚΑΙ, καμιά Καθημερινή… Ίσα-ίσα το πολέμησαν με λύσσα αυτοί που αυτοαποκαλούνται φιλελεύθεροι και έχουν βήμα στο δημόσιο διάλογο σήμερα… Αυτό το θέμα δεν ήταν για αυτούς παραβίαση δικαιωμάτων, δεν ήταν αδικία, ήταν γνήσιος φιλελευθερισμός ή ένα τυχαίο περιστατικό να φανταστώ…

Ας αποφασίσουμε ως κοινωνία, ως ενεργοί πολίτες, ως κράτος ή ως κόμματα λοιπόν αν η δικαιοσύνη είναι ταξική, αν δέχεται κριτική, αν πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις να έχουν σχέσεις μαζί της και αν τέλος πρέπει να παραμείνει ως έχει και να προχωρήσουμε. Με όλα τα παραπάνω δεν μπορεί κάποιος να συμφωνεί. Πρέπει επομένως να πάρει θέση.

Αν τα ίδια τα αστικά κόμματα έχουν τέλος τέτοιες οριζόντιες σχέσεις διαχρονικά με τη δικαιοσύνη τι να πιστέψει ο απλός λαός; Ποια εμπιστοσύνη πρέπει να έχει στη δικαιοσύνη;