Στείλτε mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνό σας μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής και μπείτε στην κλήρωση για 2 μονές προσκλήσεις!
Μια ταινία του Πάμπλο Τζιορτζέλι Με τους Χερμάν ντε Σίλβα, Έμπε Ντουάρτε, Νάιρα Κάγιε Μαμάνι
Βραβεία:
Χρυσή Κάμερα – Camera d’ Or για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη – 64o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών
Βραβείο Orizontes Latinos - 59ο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν
Bραβείο Sutherland για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη - 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου
Οι αριστουργηματικές και πολυβραβευμένες Ακακίες του Πάμπλο Τζιορτζέλι (Αργεντινή – Ισπανία) είναι μια βαθιά ανθρώπινη ταινία δρόμου που μας παρουσιάζει τον Ρουμπέν, έναν οδηγό φορτηγού που αναλαμβάνει απρόθυμα να μεταφέρει από την Παραγουάη στο Μπουένος Άιρες τη νεαρή Τζασίντα και το μωρό της.
Δύο πεπρωμένα συναντιούνται, αποκαλύπτουν τις αποτυχίες του παρελθόντος και δημιουργούν υποσχέσεις ευτυχίας. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Πάμπλο Τζιορτζέλι εντυπωσιάζει με ένα σινεμά της λεπτομέρειας, της διακριτικότητας και της γενναιοδωρίας στοχεύοντας κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.
Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της το 2011 στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, στην Εβδομάδα της Κριτικής – Semaine de la Critique όπου και κέρδισε δύο Βραβεία (Soutien ACID/CCAS, Prix de la (Toute) Jeune Critique) πριν αποσπάσει τελικά τη Χρυσή Κάμερα (Camera d’Or) για το καλύτερο ντεμπούτο που παρουσιάστηκε σε όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ.
Οι Ακακίες συνέχισαν το ταξίδι τους σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο κερδίζοντας πολλά βραβεία, ανάμεσα τους Βραβείο Orizontes Latinos στο 59ο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν καθώς και το Bραβείο Sutherland για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
«Κατασκευαζόταν ένας νέος εθνικός δρόμος που έπρεπε να περάσει μέσα από ένα δάσος με ακακίες. Με σόκαρε πραγματικά το θέαμα των κομμένων κορμών. Οι Ακακίες είναι πολύ συνηθισμένα δένδρα. Και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Ο Ρουμπέν είναι σαν μια ακακία: μοναχικός, δυνατός και επιβλητικός. Ταυτόχρονα, με ενδιέφερε να μιλήσω για ένα ρεύμα μετανάστευσης που είναι καθημερινότητα στο Μπουένος Άιρες. Η Τζασίντα φεύγει από την Παραγουάη για να βρει καλύτερη τύχη στην Αργεντινή, όμως καθώς έχει Γκουαρανί ρίζες αντιμετωπίζει έναν υπόγειο ρατσισμό. Αυτά τα στοιχεία ήταν καθοριστικά για τη δημιουργία της ιστορίας, αυτής της συνάντησης δυο τόσο διαφορετικών ανθρώπων».
Η υποδοχή της ταινίας από τους Έλληνες κριτικούς:
«…στο καταπληκτικό και τόσο συγκινητικό φινάλε, ένα λουλούδι ανθίζει, σαν θαύμα, αλλά τόσο φυσικά». Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, LIFO ****
«Από τις πιο σπουδαίες ταινίες της φετινής σεζόν». Ρόμπυ Εκσιέλ, Έθνος ****
«Η έκπληξη της εβδομάδας, η ταινία που μπόρεσε να με συγκινήσει χωρίς καμία προσπάθεια (μεγάλη υπόθεση αυτό!), λέγεται Ακακίες». Γιάννης Ζουμπουλάκης, ΒΗΜΑ ***
«Ο πρωτοεμφανιζόμενος Πάμπλο Τζιορτζέλι επιστρατεύει μια μινιμαλιστική πλοκή και περιγράφει με αξιοζήλευτη λιτότητα τη σιωπηλή, αλλά συγκινητική εξέλιξη της σχέσης δύο «τραυματισμένων» χαρακτήρων». Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα ***
«Ένα απρόσμενο διαμαντάκι». Έλενα Χρηστοπούλου, Πρώτο Θέμα ****
«Πρώτη ταινία μυθοπλασίας για έναν σκηνοθέτη που δεν ενδιαφέρεται να επαναλάβει γνώριμες κινηματογραφικές συμβάσεις αλλά να καταγράψει κάτι αυθεντικό, οι Ακακίες σε βάζουν στη θέση του συνεπιβάτη, σου δείχνουν τη θέα όχι απλά προς τα έξω, αλλά κυρίως εντός και σε γοητεύουν με την ανθρωπιά, την ομορφιά, τη γενναιοδωρία τους». Γιώργος Κρασσακόπουλος, Athens Voice ***1/2
«Μια μικρή ευχάριστη έκπληξη από την Αργεντινή». Δημήτρης Μπούρας, Καθημερινή ***
«Χρυσή Κάμερα» καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο φεστιβάλ των Κανών και όλα τα βραβεία για το μουτράκι της μικρής Αναχί, που θα σας κλέψει την καρδιά». Κωνσταντίνος Καϊμάκης, City Press ***
«Οι «Ακακίες» είναι ένα φιλμ βαθιά προσωπικό που κόβει την ανάσα και συγκινεί, μένοντας πάντα πιστό στην απέριττη φόρμα του. Μια φόρμα που μπορεί ανά στιγμές να απαιτεί την αυξημένη υπομονή του θεατή αλλά που σε τελική ανάλυση φροντίζει να τον ανταμείψει με πολλές μικρές στιγμές σινεφιλ απόλαυσης». Κωστής Θεοδοσόπουλος, Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ***
