Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς

Παίζουν: Θέμης Πάνου, Ρένη Πιττάκη, Χλόη Μπολότα, Γιώτα Φέστα, Μηνάς Χατζησάββας,

Ελένη Ρουσσινού,Σίσυ Τουμάση, Καλλιόπη Ζωντανού, Κωνσταντίνος Αθανασιάδης.

Στείλτε mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνό σας και την ένδειξη "VIOLENCE" και μπείτε στην κλήρωση για δύο μονές προσκλήσεις.

Υποβλητική, υπαινικτική, νοσηρή ατμόσφαιρα. Κινηματογράφηση που απειλεί, τσιτώνει, καθηλώνει. Πειθαρχημένες ερμηνείες που ακροβατούν ανάμεσα στο συγκαλυμμένο και το αποκαλυπτικό.

Το «Miss Violence» είναι ένας σκηνοθετικός θρίαμβος, που βραβεύτηκε με το Αργυρό Λιοντάρι σκηνοθεσίας και το Κύπελλο Βόλπι καλύτερης Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας

Μία πολυμελής οικογένεια ντυμένη γιορτινά. Ενα μεσοαστικό διαμέρισμα της σύγχρονης Αθήνας, με επίπλωση και ταπετσαρίες ξεχασμένα στα 70ς, μία polaroid κάμερα που καταγράφει την τούρτα που βγαίνει από την κουζίνα, ένα 11χρονο κοριτσάκι ντυμένο στα λευκά σκύβει και σβήνει τα κεριά του. Ο πατέρας πατάει το play και το, εμπνευσμένο από το Ολοκαύτωμα, σκοτεινό βαλς του Λέοναρντ Κοέν «Dance me to the end of love» στροβιλίζει τα μέλη της οικογένειας ανάμεσα στα τραπεζάκια με τα σεμέν και τα ράφια με τα μπιμπελό. Εκείνη τη στιγμή, η λευκοντυμένη εορτάζουσα ξεγλιστρά από την προσοχή, βγαίνει στο μπαλκόνι, σκαρφαλώνει το κάγκελο και πέφτει στο κενό. Ο,τι ακολουθεί είναι το τέλος της αγάπης.

Η κάμερα του Αλέξανδρου Αβρανά («Without») καταγράφει τις επόμενες μέρες. Έρπει στους διαδρόμους του σπιτιού, σταματά υπαινικτικά πίσω από τις κλειστές του πόρτες, αποκλείει ολόκληρη την αλήθεια από το γεωμετρικό κάδρο, γλιστρά με υγρά τράβελινγκ, χαστουκίζει αποκαλύπτοντας μικρά ψήγματα της αλήθειας σε σταθερά και στιλιζαρισμένα μεσαία πλάνα. Η εξαιρετική Ολυμπία Μυτιληναίου στη διεύθυνση φωτογραφίας ενισχύει την υπαινικτική, υποβλητική ατμόσφαιρα με την νοσηρή χρωματική παλέτα, τα παιχνίδια με το φυσικό φως ή την έλλειψή του, ή την αντικατάστασή του με το απειλητικά επιθετικό των τεχνητών λαμπτήρων. Ναι, όταν η πόρτα κλειδώσει πίσω τους, τα φώτα ανοίγουν τέντα. Οι κουρτίνες να είναι κλειστές.

Με εξαιρετική πειθαρχία και αυστηρή συνέπεια που αποδεικνύει ο ίδιος στην κινηματογράφησή του, κινούνται οι ερμηνείες των ηθοποιών. Με ηγετική μορφή τον επάξια βραβευμένο στη Βενετία Θέμη Πάνου, στο ρόλο του βαθιά διαταραγμένου πατέρα που κρατά την οικογένεια στη βίαιη σιδερένια γροθιά του (ενώ ξεγελά την υπόλοιπη κοινωνία ως καθώς πρέπει νοικοκύρης), όλο το καστ είναι εξαιρετικό. Η συγκλονιστική Ρένη Πιττακή κινείται ανάμεσα στην συνωμοτική ενοχή και την εγκληματική υποτέλεια με έναν κυνισμό που σε κόβει σα μαχαίρι. Η εξαιρετική Ελένη Ρουσσινού με το σπαραχτικά εκφραστικό πρόσωπο, μουδιάζει εθελοντικά τις αισθήσεις της και μπλοκάρει αλήθειες και συναίσθημα. Η έφηβη κόρη που έχασε την αδελφή της φοράει την μπλαζέ αυθάδεια της ηλικίας. Ολοι κινούνται σαν μαριονέτες στα χέρια του σαδιστή πατέρα. Τα πιτσιρίκια μόνο ακόμα χορεύουν, τραγουδούν, ρωτάνε, κάνουν σκανταλιές.