Το αρνητικό της υπόθεσης: 40 εργαζόμενοι ΑμεΑ πετιούνται στο δρόμο, άνεργοι, για να οδηγηθούν σε ακόμη μεγαλύτερο περιθώριο.

Αν είναι κακό και άσχημο να είσαι άνεργος, το να είσαι άνεργος ΑμεΑ είναι βαρβαρότητα.

Από αυτή την οπτική η δημοτική αρχή του Θωμά Μπέγκα δεν ξεκίνησε καθόλου, μα καθόλου καλά την θητεία της.

Το επιχείρημα της δημοτικής αρχής είναι πως η ΔΕΥΑΙ και πιο πριν το Πνευματικό Κέντρο δεν έχει την οικονομική δύναμη να πληρώνει τόσους πολλούς ΑμεΑ και πως αν το κάνει, τίθεται θέμα οικονομικής επιβίωσης. Λέγοντας πως είναι λαϊκισμός η μονιμοποίηση όλων των ΑμεΑ.

Εκεί φτάσαμε να είναι λαϊκισμός η μόνιμη εργασία, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά ΑμεΑ.

ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΡΓΙΖΟΜΑΙ ΑΝΤΑΜΑ.

Δυστυχώς σε αυτή την θέση της η νέα δημοτική αρχή θα βρει συμπαραστάτες την πλειοψηφία των εργαζόμενων και το συνδικαλιστικό κίνημα, μπροστά στην σωτηρία της επιχείρησης…, οπότε δεν περιμένω ούτε καν μια τυπική ανακοίνωση διαμαρτυρίας.

Μόνο που τα ίδια επιχειρήματα περί λαϊκισμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τους ίδιους σε μια άλλη κατάσταση.

Στην τελευταία επιτροπή διαβούλευσης είπα στο νέο δήμαρχο να δει με την μεγαλύτερη αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης και μεγαλοκαρδίας την υπόθεση των ΑμεΑ εργαζομένων αυτών των προγραμμάτων εργασίας που μετατρέπουν σε όμηρους τους εργαζόμενους ΑμεΑ. Εύχομαι να το έπραξε, αν και δεν μπορώ να καταλάβω πως 40 μισθοί παραπάνω μπορούν να τινάξουν το προϋπολογισμό της ΔΕΥΑΙ στο αέρα. Αν αυτό ισχύει η ΔΕΥΑΙ είναι έτοιμη να χρεοκοπήσει. Είναι;

Τον παρακαλώ να το ξανασκεφτεί. Ας διευρύνει τα πλαίσια και τους όρος της νομιμοποίησης. Πχ. για τις αναπηρίες μέχρι 67% και άνω να λαμβάνονται υπόψη και το οικονομικό, κοινωνικό και οικογενειακό στάτους του ΑμεΑ.

Γιατί σκεφτείτε ένα ΑμεΑ που έχει 66% αναπηρία και ολόκληρη η οικογένεια του είναι άνεργη; Καλύτερα να τον πετάξετε στο καιάδα… Ενώ εύχομαι να μιλάμε για πραγματικούς ΑμεΑ και όχι κατά φαντασία….

Τέλος θα παρακαλούσα οι άνεργοι ΑμεΑ να μην αφεθούν στην τύχη τους, αλλά γρήγορα να τρέξουν προγράμματα και εδώ η ευθύνη του Δήμου είναι τεράστια.

Σίγουρα το ζήτημα της εργασίας των ΑμεΑ, το ζήτημα των ΑμεΑ γενικά αφορά την πολιτεία στο σύνολο της και όχι μόνο την δημοτική αρχή του δήμου Ιωαννιτών.

Είναι τεκμήριο πολιτισμού και βαρβαρότητας η καλή ή η κακή συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στους ΑμεΑ και τις οικογένειες τους. Και η πολιτεία σε αυτό το τομέα θα έλεγα με δυσκολία περνάει την βάση, πολύ πίσω από το κοινωνικά και ανθρωπιστικά αναγκαίο και ότι γίνεται είναι ύστερα από την δράση των οργανώσεων των ΑμεΑ.

Δίχως αυτές την δράση των οργανώσεων τα ΑμεΑ και την συμπαράσταση του «οικογενειακού κράτους πρόνοιας»- πόσο ακόμη- τα ΑμεΑ θα είχαν την τύχη των μεταναστών.

*ΑμεΑ- οργανωτικός γραμματέας του σωματείου Αναπήρων νομού Ιωαννίνων