Είναι γνωστό πως σήμερα βρισκόμαστε σχεδόν ενάμισι μήνα πριν από την οριακή ημερομηνία 22 Μαρτίου 2014, που εκπνέει το οκτάμηνο της διαθεσιμότητας για τους 1992 εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Υπουργού πως οι «διαθεσιμότητες δεν σημαίνουν απολύσεις», αυτή τη στιγμή έχουν εγκριθεί μόνο 1400 επανατοποθετήσεις εκπαιδευτικών από τους 1992 που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον Ιούλιο του 2013.
Γίνεται φανερό πως τουλάχιστον 445 εκπαιδευτικοί μένουν εκτός διαδικασιών επανατοποθέτησης και οδεύουν προς απόλυση. Στη συνάντηση της 7/1/2014 του ΔΣ της ΟΛΜΕ και μελών της συντονιστικής επιτροπής των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα με τον κ. Υπουργό, δεν δόθηκε καμία πραγματική δέσμευση πως και που θα απορροφηθούν αυτοί οι καθηγητές. Αντίθετα και σύμφωνα με τις απαντήσεις που έδωσε στο ΔΣ της ΟΛΜΕ ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, τουλάχιστον 445 εκπαιδευτικοί απειλούνται με απόλυση ,για να συμπληρωθεί η δέσμευση της κυβέρνησης προς την τρόικα για 15000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα μέσα στο 2014.
Κύριε Υπουργέ
Αντιλαμβάνεστε την κατάσταση στην οποία έχετε φέρει αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους.
Έχετε αντιληφθεί ότι οι συνάδελφοι αυτοί και οι οικογένειές τους ζουν ένα μαρτύριο με τις αποφάσεις σας.
Μπορείτε έστω για λίγο να φανταστείτε την οικογένειά σας στην κατάσταση αυτή;
Κύριε Υπουργέ
Είχατε δηλώσει στη βουλή, ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα θα απορροφηθούν.
Περιμένουμε να τηρήσετε άμεσα την υπόσχεσή σας.
Δεν θα ανεχθούμε οι συνάδελφοί μας να γίνουν τα εξιλαστήρια θύματα της ανάλγητης πολιτικής που εφαρμόζεται και στο Υπουργείο Παιδείας.
Και γιατί απεργούμε σήμερα?
Απεργούμε
Επειδή, ο Υπουργός Παιδείας (έχοντας δεσμευτεί ότι θα υπάρξει συνάντηση με την ΟΛΜΕ στα τέλη Ιανουαρίου για το θέμα των διαθεσίμων), έως τώρα σιωπά.
Επειδή, είναι η πρώτη φορά μετά το 1911, που στην ιστορία του ελληνικού κράτους συζητούνται ομαδικές απολύσεις μονίμων δημοσίων υπαλλήλων!
Γι’ αυτό απεργούμε!
Απεργούμε
ακόμα, γιατί στα σχολεία πλανάται ο φόβος για το επαγγελματικό μας αύριο. Η αξιολόγηση – χειραγώγηση είναι προ των πυλών και στοχεύει μόνο στη μισθολογική μας καθήλωση και όχι στην βελτίωση της παρεχομένης μόρφωσης των μαθητών.
Απεργούμε ακόμα, γιατί με το νέο πειθαρχικό Δίκαιο, οι δημόσιοι λειτουργοί είμαστε εκτεθειμένοι σε οιονδήποτε επιθυμεί την οικονομική και κοινωνική μας εξόντωση. Μια κακόβουλη καταγγελία ή μήνυση, είναι αρκετή για να μας επιβληθεί το ιδιαίτερα εξοντωτικό μέτρο της αργίας και η μείωση των πενιχρών μας αποδοχών, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η πειθαρχική διαδικασία.
Αλήθεια, που πήγε το τεκμήριο της αθωότητας;
