Την Τρίτη έγινε το δικαστήριο για την επικύρωση ή απόρριψη του σχεδίου αναδιοργάνωσης της ΕΑΣ Πρέβεζας, στο οποίο παρενέβησαν διαφωνούντες εργαζόμενοι, το οποίο παρακολούθησα με μεγάλο ομολογουμένως ενδιαφέρον, τόσο εγώ, όσο και ο συνεργάτης μου στο www.atpreveza.gr, Δημήτρης Πάτσης.
Λίγη σημασία έχει να πούμε πολλά επί του σχεδίου. Τα έχουμε παρουσιάσει σε αναλυτικό ρεπορτάζ, οι δικηγόροι των δύο πλευρών ανέπτυξαν τα επιχειρήματά τους και η δικαιοσύνη πλέον θα αποφανθεί. Το τι θα πω εγώ, ο ένας ο άλλος, δεν είναι η ουσία, από τη στιγμή που οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί δικαστικά.
Κακά τα ψέμματα, η δίκη πήρε και πολιτική «χροιά». Ήταν αναπόφευκτο να συμβεί κάτι τέτοιο. Όχι με τη στενή και κομματική έννοια του όρου, αλλά με την έννοια της αντίληψης περί εργασίας, της αντίληψης περί υγιούς επιχειρηματικότητας και σχέσεων μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, της αντίληψης περί της ίδιας της δημοκρατίας, αν θέλετε.
Θέση υπέρ ή κατά του σχεδίου δεν δύναμαι να πάρω, τόσο εγώ, όσο και πολλοί συμπολίτες μας, καθώς ούτε τη νομική επιστήμη γνωρίζω, ούτε οικονομολόγος είμαι. Προσωπικά έχω μία εντελώς διαφορετική οικονομικοκοινωνικοπολιτική προσέγγιση, όσον αφορά τέτοια ζητήματα.
Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις για τον κάθε πολίτη, που θέλει να κάνει μια ψύχραιμη προσέγγιση για να βγάλει συμπεράσματα, το πιο χρήσιμο εργαλείο είναι η ΛΟΓΙΚΗ;
1ον: Ένα λογικό ερώτημα στα χείλη, όποιου έφτασε... χθες σε αυτή την πόλη είναι το ποιος έχει την ευθύνη για το πώς έφτασε στην πτώχευση η Ένωση. Σε ένα... μαγαζί, όταν «πέφτει έξω», ρωτάς τον ιδιοκτήτη τι δεν πήγε καλά.
Μέχρι στιγμής δεν ακούσαμε, δεν είδαμε όσους είχαν την διαχείρηση να δώσουν εξηγήσεις για το τι έγινε; Κάποιοι έχουν ευθύνες για όλο αυτό. Δεν πρέπει να μιλήσουν οι «κεφαλές» της Ένωσης; Να μάθουμε όλοι πρόσωπα και πράγματα; Γιατί να αιωρούνται πράγματα;
2ον: Ο δικηγόρος της ΕΑΣ είπε σε μάρτυρα της πλευράς των εργαζομένων, πως θεωρεί ότι οι διαφωνούντες θέλουν να κλείσουν την Ένωση. Σε έναν δηλαδή κολοσσιαίο οργανισμό για τα δεδομένα της περιοχής, από τον οποίο, σύμφωνα με τους αριθμούς πέρασαν χιλιάδες, εκατομμύρια ευρώ, είναι λογικό να πιστέψει ο εξωτερικός παρατηρητής πως εργαζόμενοι που λαμβάνουν έναν μισθό, έχουν την ικανότητα να κλείσουν την Ένωση; Μάλλον δύσκολο το βλέπω... Δηλαδή εργαζόμενοι που παίρνουν έναν μισθό, εδώ και κάτι χρόνια (τα οποία πλέον δεν τα παίρνουν για μήνες) και έχουν «στρώσει» τη ζωή τους, σε καιρούς σαν και αυτούς που η ανεργία «χτυπάει κόκκινο», έχουν φιλοδοξία να κλείσει η Ένωση; Η λογική άλλα λέει...
3ον: Ο δικηγόρος των εργαζομένων που ζητούν την απόρριψη του σχεδίου, ισχυρίστηκε πως το σχέδιο προβλέπει εργασία χωρίς πληρωμή. Στη σύσκεψη της Δευτέρας μάλιστα τόνισε πως: «Η σκλαβιά σε αυτή τη χώρα τελείωσε». Η λογική λέει πως σε τέτοια περίπτωση, οι εργαζόμενοι -εφόσον επικυρωθεί το σχέδιο- θα πρέπει να ξεκινήσουν αγώνα διαρκείας και στη «νέα εποχή» για τον οργανισμό, ώστε να μην καταντήσουν αυτό που περιέγραψε και ο δικηγόρος. Σκλάβοι!
4ον: Λέγεται ευρέως στην πόλη πως στην Ένωση μπήκαν αρκετοί, μέσω κομματικών μηχανισμών, ώστε να δημιουργηθούν οι λεγόμενοι «στρατοί». Και αυτό συντέλεσε στη διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων. Hellooooooo!!! Σε ποια χώρα ζούμε όλοι μας; Τη στοιχειώδη λογική να έχει ένας πολίτης αυτής της χώρας, μπορεί να αντιληφθεί τι γινόταν στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Το «ρουσφέτι» πήγαινε σύννεφο...
Αυτό όμως δεν μπορεί να οδηγεί κόσμο στη λογική του «Καλά να πάθουν». Δεν είναι καλό ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για την κοινωνία μας αυτό.
5ον: Στη σύσκεψη της Δευτέρας στο Εργατικό Κέντρο, αλλά και χθες στο δικαστήριο, εργαζόμενοι έκαναν λόγο για σοβαρές πιέσεις που δέχονται, αναφορικά με την επιλογή τους να διαφωνήσουν με το σχέδιο.
Ποιοι είναι οι κύριοι που θα απαγορέυσουν σε νομοταγείς πολίτες αυτής της χώρας και οικογενειάρχες να διαφωνούν;
Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που στη λογική τους έχουν μόνο το: «Έτσι θα γίνει»;
Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, που δημοκρατία θεωρούν το δίκαιο του ισχυρού;
Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, που όποιον δεν είναι «μαζί τους», τον βάζουν απέναντί τους;
Η διαφωνία στο πολίτευμά μας είναι ταυτισμένη με τη δημοκρατία. Εκτός κι αν κάποιοι κύριοι θέλουν τη δημοκρατία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Εκτός κι αν θέλουν τη δημοκρατία στο απόσπασμα. Για να την απειλούν και να την ελέγχουν...
