Πριν εξηγήσω όμως την παραπάνω αναφορά θα ήθελα να πω μερικά «μπράβο». Μπράβο! Μπράβο! Μπράβο! Στους συντελεστές της εκπομπής, για την υπέροχη δουλειά τους, αλλά και στον Δήμαρχο Πρέβεζας Χρήστο Μπαϊλη, τον μουσικό ερευνητή Κώστα Μήτση, τη δημοσιογράφο Αθηνά Παππά και τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Πρέβεζας, Γιάννη Γιαμά, που βοήθησαν την προσπάθεια της εκπομπής (ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη αν ξέχασα κάποιον).
Θύμωσα λοιπόν γιατί συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι... This is Preveza. Συνειδητοποίησα πως σε τούτο εδώ τον τόπο ερχόμαστε από πολύ παλιά, και κουβαλάμε ένα λαϊκό πολιτισμό, που όμοιο του δύσκολα θα συναντήσεις. Συνειδητοποίησα πως ίσως έχουμε χάσει τους «καλύτερούς» μας, που αναχώρησαν για άλλες πολιτείες, καθώς τα όρια του Νομού μας ήταν στενά για να τους «φυλακίσουν», ωστόσο υπάρχει ακόμη μπόλικη «μαγιά» για μεγάλα πράγματα. Συνειδητοποίησα πως -διάολε- δεν μας αξίζει η μιζέρια σε τούτο εδώ τον τόπο. Τα χώματα αυτά βγάζουν ξεχωριστούς ανθρώπους. Ανθρώπους που έκαναν πολλά βήματα μπροστά, ανθρώπους που μιλούν με μοιρολόγια στις όχθες του Αχέροντα και στο Νεκρομαντείο. Στον δικό μας τον τόπο μυθοποιήθηκε και απομυθοποιήθηκε ο θάνατος, στον δικό μας τον τόπο δώσαμε αγώνες και αψηφήσαμε το θάνατο, όπως στο Ζάλογγο και την Αηδονιά.
Αυτά τα βράχια μιλάνε κύριοι! Αυτά τα βράχια της Αηδονιάς, του Ζαλόγγου και του Νεκρομαντείου, στέκονται εκεί για να μας θυμίζουν πως δεν τελειώσαμε. Δεν τελειώσαμε για καμία Μέρκελ, κανένα ΔΝΤ, κανένα Σόιμπλε, κανένα χρέος, καμία Λαγκάρντ. Για καμία Τρόικα και για τους κυρίους τους με τα τσιτωμένα κοστούμια, που μας στερούν την ελπίδα και τα όνειρα και μας επιβάλλουν πως να ζήσουμε, με τη συνεργασία πάντα ενός ντόπιου κατεστημένου.
Η εκπομπή και όσα μαγευτικά απεικόνισε με απίστευτη απλότητα, μας υποδεικνύουν ότι πρέπει να «ρουφήξουμε» όλα τα στοιχεία εκείνα, που βρίσκονται μέσα μας σαν μία αιώνια «αλυσίδα» που απλά εμείς πρέπει να πάρουμε τη... σκυτάλη και να προσθέσουμε σε αυτή ακόμη έναν «κρίκο» ιστορίας. Να δούμε από που ξεκινήσαμε, ποιοι ήμασταν και πόσα βήματα μπροστά έχουμε κάνει.
Και τότε θα έρθει κάτι καινούριο. Μια αλλαγή τόσο όμορφη, ανατρεπτική και ριζική, στην οποία η μιζέρια δε θα χωράει. Οι «φουρτούνες» και τα «ναυάγια» θα είναι πολλά. Τίποτα δε χαρίζετε σε αυτή τη ζωή. Αλλά για μια θέση στον ήλιο, αξίζει τον κόπο.
Για την Πρέβεζα... ρε γαμώτο. Για τον τόπο μας, που επιτέλους δεν πρέπει να χάσει άλλα από τα παιδιά του. Για τον τόπο μας που δεν του αξίζει το μίσος, αλλά η φαντασία και η δημιουργία. Για τον τόπο μας που μπορεί και συνδυάζει το κλαρίνο και την φλογέρα του τσοπάνη, αλλά και την ποίηση του Καρυωτάκη, τους εκατοντάδες επιστήμονές του στις μεγάλες πόλεις και το εξωτερικό, την Αρχαία Νικόπολη και το μνημείο του Ζαλόγγου.
Εκπομπές σαν αυτή της ΕΤ3 πρέπει να δημιουργηθούν πολλές, να παιχθούν σε σχολεία, να μάθει η νεολαία της περιοχής, όλα τα «μυστικά» που κρύβει ο Νομός μας. Μπορούμε!
